شاهد تبریزی - شعر و فلسفه

ساخت وبلاگ
بیلمیره م هر ده ن نه ده ن من اینجیره م؟ یا کی بوینومدا آغیر بیر زنجیره م بیلمیره م نئیلیم؟ اَلیم قاندالدادیر(1) قول ـ قاناد یوخ اوُچماغا، اَل دالدادیر! بیلمیره م نئیلیم؟ آچیلسین گول لریم؟ سولماسین گولشن آچیلسین گول لریم؟ بیلمیره م نئیلیم حسینا! گؤز یاشیم؟ قان دی قان! شمشیر و دریا ، داغ ـ داشیم! سسله ییر : «سو!» اوخ دی اوخ باشدان باشا سو سراب دیر! آز قالیر قولسوز آشا! باش یاریبدیر گون افق ده، قان دی قان! خاطرم خونت نریزی ای جهان؟(2) اود توتوبدور خیمه لر! ایستی! سیجاق!(3) هاردا گیزلنسین بالام؟ وار بیر بوجاق؟ گر دئسه شیمرون حسینه : «نئیله سین؟» قاتیلین قورخام شفاعت ائیله سین!! اود توتوب شعریم یانیر وولکان تکین توستوسو بیر شعر اولور؛ شئرده ن چکین! یاندیریب یاخدین منی! سن! ای غزل! سیندیراللار قوللارین؛ یازما! گؤزه ل! یاپراغین انگین اَییبدیر میرغضب! توپراغین رنگی قاچیب؛ قورخور عجب! کویِ عشقینده ن دئمه! دوستاق! توتوق!(4) عشق اولوب گؤزده تیکان! لب ده اوُچوُق! بیر سیزیلتی سیزلاییر : «سس سیز یاشا!» گَل! قولاق تیکمه! بوُراللار! بیز یاشا! گون چیخاندا بیر توپورجک تک ده ییر! جیسمیمه هر اوخلاری تک شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید

برچسب : مثنوی ترکی,ترجمه ترکی مثنوی معنوی, نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 274 تاريخ : سه شنبه 16 آذر 1395 ساعت: 6:14

آشنایان! غم پریشان کرده است داخلِ سلّولِ زندان کرده است برّه ام؛ گُرگی دریدن کرده است در من عفریتی دمیدن کرده است آشنایان! گوشِ انسان پُر شده! قیل و قالِ جنّیان چون دُر شده! آفتی بس مزرعه سوزی، غرور! بینِ این دوزخ کجایی ای سُرور! شادمانی رَخت بسته از جهان! خستگی در می زند خسته، نَوان! عشق می پوسد در این زندانِ دل! عشق می بوسد به جایِ عشق، گِل! نورِ آزادی نتابد بر ائوین! بند و زندان! میله ها! سِقطِ جَنین! پیرمردی زار و نفرین می کند یادِ آن فرهاد و شیرین می کند کفش می دوزد کنارِ جوبِ آب سوزِ سرما! هُرمِ تابستان! بِلاب! با خودش گوید شُدَم گر «پاک کُن» چکمه یِ قُدرت دو روزی پاک کُن! تا که روزی سر رسد آزاد شو! زندگی یا مرگ را فریاد شو! عبرتِ مردم شدن سخت است سخت! آن که حتّا تکیه کرده رویِ تخت! جعبه یِ ابزارِ خود آتش بزن! رایتی ساز از سیاهی پیرهن! خستگی درکردن ام اِتلافِ وقت تا کُنی با خستگی با خصم، مَقت(1) شور و حالی را نمی بینم به خلق سُربِ سوزان است پاسخ ها به حلق بس کُن این پُرگویی ات را شاهدا جانبِ پروردگارت کُن دعا پاورقی ها : 1 ـ مَقت = دشمنی. شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید

برچسب : مثنوی فارسی,مثنوی معنوی فارسی pdf,مثنوي فارسي سروده شيخ بهايي, نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 236 تاريخ : سه شنبه 16 آذر 1395 ساعت: 6:14

می نویسم تا بَرَندَم رویِ دار می نویسم تا فِتَد آتش به دار می نویسم تا به زندان ام برند تا به تبعیدِ بیابان ام برند می نویسم تا در آرم سر ز گور می نویسم تا خورَندَم موش و مور می نویسم تا که آزادیّ و نور آیَدَم از روزنِ سلّولِ کور می نویسم تا بمانم در جهان می نویسم تا خدا گردد عیان می نویسم تا که گردم آدمی با هجاهایِ زَبَر، زیر و بَمی می نویسم شاهدا از عشقِ تو تا بمیرم بی وفا از عشقِ تو شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید

برچسب : مثنوی فارسی,مثنوی معنوی فارسی pdf,مثنوي فارسي سروده شيخ بهايي, نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 217 تاريخ : سه شنبه 16 آذر 1395 ساعت: 6:14

بهترین دوست کتاب است کنون که تو دوری کُنی از دوستِ دون غم، چو لشگر کِشَدَت، وحی بخوان! در کَفَت گیر! چنین مُلکِ جهان! بندگی کُن! به ثُریّا برسی همچو یوسُف به زُلیخا برسی غم چو آید دف و گیتار بزن! غزل و شعر بخوان! تار بزن! صبر بر هرچه که گویند بِکُن! دیوِ بی حوصله در بند بِکُن! تا که دل زنده ای از باده بخور! از غمِ دنیویِ دهر بِبُر! با کُتُب، وقتِ فراغت پُر کُن! وقت با خواندنِ قرآن، دُر کُن! به احادیث، مُزیّن کُن فوه! تا چنین کسب کُنی فرّ و شکوه دیده بس هر پدری داغِ پسر پسران لیک که بدخواهِ پدر گشته اند این پسران چون دختر دختران نیز که گشتند پسر بخور از چشمه ی حیوان چون خضر و بگیر عُمر ز یزدان چون خضر ما ندانیم به سهراب چه رفت؟ که بدان لاله ی شاداب چه رفت؟ به دمی چشم خشایار که بست؟ که سِکَندَر، قَدَحَش را بِشِکست! ما ندانیم به جمشید چه رفت؟ شب که شد بر سرِ خورشید چه رفت؟ حَیَوان وار، شبی مسخ شدیم گرچه اِنسیم ولی نسخ شدیم مار بر شانه ی ضحّاک که رُست؟ اژدری که مُخِ مردم می جُست؟ چون که دشمن، پسرِ خانه ی توست باید از کُشتنِ او دست بِشُست دوستی با کُتُبت کن شاهد! مشو هرگز ز ریا چون زاهد!   شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید

برچسب : بهترین مثنوی ها,بهترین مثنوی,بهترین مثنوی معنوی, نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 218 تاريخ : جمعه 12 آذر 1395 ساعت: 8:06

ایستیره م بیر شعر یازام عالَم اونا قان آغلایا گؤزلر آغلاشسین اونا، دریا اولوب سئل باغلایا ایستیره م آواز اولا اودتک کؤنول لر یاندیرا اژدها تک پوسکوروب سکگیز بهشتی داغلایا ایستیره م کی پرپر اولموش گول لره، بولبول توما توک یولارکَن، گول یاسیندا ـ دار باشیندا دیغلایا مفتی قوی یازسین هامی بولبول لره فتوایِ قتل تا کی عاشیق کؤنلومو، قیرخ گوللَه ایله اوخلایا من اؤلنده ن سونرا گلسین گول حبیبیم قبریمه عطری مرحوم ائیله میشکن روحومو تا یُوخلایا گؤیدَه اوُلدوزلار، گونش، آی، باش قویُوب ظوللمات لارا بانقیریرلار آللاها، اویناتمادان اَل ساخلایا هر زامان کی شاهدِ تبریزی یازسا بیر غزل ساغلایان بیلمز کی هانچی بئیتینی چوخ ساغلایا!! شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 223 تاريخ : جمعه 12 آذر 1395 ساعت: 8:05

قیزیل گول، گول لرین صوبح لر قراریله آچار باغلار نیگاریم گؤزلرین هرده ن خوماریله آچار باغلار گؤزه ل شاهید، سَحَر دورموش یوخودان گؤزلرین در دم اوغار ؛ کیپریک لرین ده، تنگ و تاریله آچار باغلار عَفیف آرواد او نامحرم یانیندا چَرقَدین یارب! سَفَرلرده یا هر یئرده، ویقاریله آچار باغلار یاریله ، قول ـ بویون اولسان، قوجاقلاشسان قولون، هئی ال ـ بویون اولموش نیگاریله، آچار باغلار چیچک ـ گول قیز، «بابا!» سَسلر، مَزار اوسته تؤکر هئی یاش! یاشیل یاش گؤزلرین بیر زار و زاریله آچار باغلار ییخیلسین یوخ ائوین ظالیم! شوم اولسون کی دامین اوسته بو قارقا دیمدیگین هئی قار و قاریله آچار باغلار «نیگار» سسلر اگر بیر سس ائشیتسه یولدا قالمیش گؤز! گئجه ـ گوندوز، قاپین هئی اینتیظاریله آچار باغلار شفاعت اذنِ آللاهدیر؛ حقیقیت دیر بو سؤز شاهید! فقط آللاه شهودی اؤز آچاریله آچار باغلار   شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید

برچسب : غزل ترکی شهریار,غزل ترکی عاشقانه,غزل ترکی امام زمان, نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 216 تاريخ : جمعه 12 آذر 1395 ساعت: 8:05

خاورده ، گون چیخیر توپورور قان ائلیر یئری! او، داز باش ایله پیس أییر آغزین، باخیر چئری! یاپراق، دنیز، بولودلا گونش کوفر اولور یاغیر! توپراق قوسور بوتون باتیریر داغ ـ داشی، یئری بایقوش اوخور؛ قبیرلرین اوستونده ساز چالیر! قوزقون باخیر دئییر: آدامین بللی دیر یئری! داغ نشئه دیر! بولاخ سَمَه دیر! قوش دا بنگی دیر! توبه دئسن: دئییر: «چکیره م تکجه بیر سئری!» آل آلما ساللانیر بیر آغاج دان کی توولاییر حوّانی، آدمی، آغاجین زولفونون فئری! دیرناق چکیر، الینده بیر انبیرله میرغضب! حؤکمی له اولدورور قفس ایچرینده کی شئری! شاهید! شلاله قان دی کسیب لر قیزین باشین! ظالیم لیق ائیله ییر بو بیلاددا سَفِه، گئری!   شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید

برچسب : غزل ترکی شهریار,غزل ترکی عاشقانه,غزل ترکی امام زمان, نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 242 تاريخ : جمعه 12 آذر 1395 ساعت: 8:05

تضمینی از یکی از شعرهای معروف «فروغ فرّخزاد» «ایمان بیاوریم به آغازِ فصلِ سرد» ایمان به درکِ هستی و اِعجازِ فصلِ سرد تا بر رَواقِ چشم نشیند خزانِ خون باز ایستد «فروغ» در آغازِ فصلِ سرد از داغِ یک شقایقِ وحشی، دلم گرفت باری! شفاست خانه ی دِلوازِ فصلِ سرد شب، پُرفروغ و این مَهِ دُختر نوازِ گرم دلبازِ آفِتابِ پسربازِ فصلِ سرد خوابی؟ کبوتری که شدی گرمِ صید، باز؟! ناگه شکار می کُنَدَت بازِ فصلِ سرد گرمی تو داده ای به زمستانِ شهرِ شعر ای در اَدَب، اَدیبِه ی مُمتازِ فصلِ سرد خورشیدوار، پرده ی شب را دریده ای تازَنده ای بر آن تَتَری تازِ فصلِ سرد «پرویز»(1) گرچه داد طلاقت ولی ز یُمن معروف شد «فروغِ» سَرافرازِ فصلِ سرد کُف کوفِ باد و خِش خِشِ هر برگ، هم نَواست؛ ما نیز با «فروغ»، هم آوازِ فصلِ سرد با شعرِ خویش، تاخته ای بر ریا و زُهد هستی چُنان بهار، براندازِ فصلِ سرد در کوف کوفِ صَرصَرِ بهمن، «فروغ» رفت! روحش عروج کرد چو پروازِ فصلِ سرد «نامت سپیده ای ست به پیشانیِ سپهر»(2) هان! شاملو ـ فروغ، دو همرازِ فصلِ سرد آهنگِ این سروده چه سرد است! ای فروغ! رقصیده ام به کُره، به این سازِ فصلِ سرد استاد شد شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید

برچسب : غزل فارسی عاشقانه,غزل فارسی شهریار,غزل فارسی معاصر, نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 197 تاريخ : جمعه 12 آذر 1395 ساعت: 8:05

رفیقِ بیست ساله!     ببوس خونِ لاله! سحرگهان وضوکُن!     به خونِ آن آلاله! سحر، رَوَد چو خون ها     به جدولِ خیابان جوابِ هر گلوله      شود دویست لاله دوباره خون بشویم      زپیکَرِ وطن من! ز پیکَرِ رفیقم؛       جوانِ بیست ساله که کاسه ی سَرِ ما      به خونِ شامِ یغما بر آن شرابِ دُژخیم،        شبی شود پیاله چه نونهال هایی           دوباره گشت پَرپَر که انتقامِ هریک          به خون شود حواله پسر چو رفته از دست           سرشکِ مادرانه به برگِ گونه هایش            چکیده همچو ژاله کتابِ شعرِ شاهد           سیاسی اَست و زینرو شود به دستِ ظالم             چو کاغذِ مُچاله   شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید

برچسب : غزل فارسی عاشقانه,غزل فارسی شهریار,غزل فارسی معاصر, نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 195 تاريخ : جمعه 12 آذر 1395 ساعت: 8:04

روزی، دلِ شاهدی، دلم سخت رُبود

لب روی لبم نهاد و در عشق غُنود

این دَهر چه بینی که در آغوشِ نگار

روزی دیدی که مرگ، آغوش گُشود

شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 209 تاريخ : جمعه 12 آذر 1395 ساعت: 8:04

قصیده ی اوّل پروین شرح و نقد و تفسیر در مورد وزن قصیده وزنِ این قصیده : «مَفعولُ/فاعِلاتُ/مَفاعیلُن» است. این وزن، «سالم» نیست و دُچارِ «زِحاف» گشته است. و در واقع «اَثلَم» یا دُم بُریده ی وزنِ «مَفعولُ/فاعِلاتُ/مَفاعیلُ/فاعِلُن» است که رُکنِ آخِر از آن مُزاحَف گشته و رُکنِ سوّمِ «مَفاعیلُ» تبدیل به «مَفاعیلُن» شده است که در واقع، عکسِ «مَکفوف» است ؛ «مکفوف» تبدیلِ مَفاعیلُن به مَفاعیلُ است. پس عکس آن یعنی تبدیل مَفاعیلُ به مَفاعیلُن، «مَفکوک» نامیده می شود؛ به این صورت که « ـلُ» فَکّ دار شده ، یک « ـن» بدان افزوده گشته است و حالتِ تسلیم یافته است(ـلُن). وزنِ مبتنی بر ترکیبِ مَفاعیلُن و فاعِلاتُن را بحر مُضارع گویند. وزن مبتنی بر مَفعولُ نیز «اَخرَب» است. و چون هر مصرع، سه رُکن و هر بیت دارای شش رُکن است بنابراین مجموعِ ارکانِ بیتیِ شعر می شود مُسَدَّس؛ یعنی شش تایی. اَثلَم در لغت به معنی گوشه شکسته است یا هر چیز که لبه اش، دندانه دار شده باشد. مثلاً در اصطلاحِ عروض اگر «فـ» از «فَعُولُن» بیفتد یا دُم بریده و گوشه شکسته گردد ، باقی مانده ی آن ؛ یعنی «ـعُولُن» را برابر با «فَع لُن» می شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 818 تاريخ : جمعه 12 آذر 1395 ساعت: 8:04

قرآن که مِهین کَلام خوانند آن را            گهگاه نه بر دوام خـــوانند آن را بر گِردِ پیاله آیتی هست مُقیم             کاندر همه جا مُدام خوانند آن را در مورد وزن رباعی وزنِ عروضیِ این رُباعی از مطلع تا مقطع ـ به جز مصراعِ سوّم ـ عبارت است از «مفعُولُ / مَفاعِلُن / مَفاعیلُن / فَع ». از مشخصاتِ این وزن، کثیر الإستعمال بودنِ آن است و وجهِ علمی و عروضیِ آن : « هَزَجِ مُثَمَّنِ اَخرَبِ مَقبوضِ اَبتَر» است. که تقطیعِ نُتیِ آن به صورتِ مقابل است : [ ـ ـ U / U ـ U ـ / U ـ ـ ـ / ـ ]. علایم ممیّز [ / ] نشانگرِ محلّ تفکیکِ ارکانِ وزنیِ شعر است. خطوطِ تیره نشانگرِ صدایِ بلند و علامت U نماینده ِ صداهایِ کوتاه است. وزنِ رباعی از زِحافاتِ بحرِ هزج ؛ یعنی «مَفاعیلُن» می باشد. به «مفعولُ» اخرب[ ـ ـ U ]، به مَفاعِلُن [U ـ U ـ] مقبوض، به «فَع» [ ـ ] اَبتَر گویند. وزن مصراعِ سوّم نیز عبارت است از «هزج مثمّن مکفوف مجبوب». به زحافِ مفاعیلُ، مکفوف، و به زحافِ فَعَل، مجبوب گفته می شود. چنین رباعی را با سه وزن برابر و یک وزنِ نابرابر با آن سه ـ از لحاظِ ارکانِ هندسیِ عروضی ـ «مثلّث مُتساوی الاضلاع بی وَتَر» شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 205 تاريخ : جمعه 12 آذر 1395 ساعت: 8:04